تاثیر روش حل مساله به صورت کار گروهی بر روی تفکر انتقادی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه چهارم ابتدائی شهر تهران

به رغم این که بسیاری از فلاسفه و متخصصان تعلیم و تربیت همچون رابرت انیس ، ماتیولیپمن، و ریچارد پاول بر این باورند که هدف اساسی تعلیم و تربیت باید تربیت انسان متفکر و فرهیخته باشد، نتایج تحقیقات نشان می دهند که اکثر دانش آموزان مهارت های فنی خواندن نوشتن، و حساب کردن را به خوبی می آموزند، اما فاقد مهارت های تفکر سطح بالا می باشند. به منظور دستیابی به هدف فوق با بکارگیری رویکردهای جدید تربیتی، پژوهشگر، تحقیقی، شبه تجربی تحت عنوان "تاثیر روش حل مساله به صورت کار گروهی بر تفکر انتقادی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان چهارم ابتدائی شهر تهران "با گروه آزمایش و کنترل، انجام داده است . جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانش آموزان پسر و دختر چهارم ابتدائی مدارس دولتی مناطق نوزده گانه شهر تهران تشکیل می دهند، که از میان آنها 436 نفر (217 پسر و 219 دختر) به عنوان نمونه مورد بررسی، با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. گروه آزمایش در درس علوم به صورت آرایش گروههای شش نفری به مدت سه ماه با روش حل مساله به صورت فعالیت گروهی آموزش می بینند، اما گروه کنترل هیچ نوع تغییر با روش جدیدی را دریافت نمی کنند، و با روش سنتی (انتقال مستقیم) به فعالیت خود ادامه می دهند. تجزیه و تحلیل نتایج نهایی اطلاعات نشان می دهد که: -1 بین دو گروه آزمایش و کنترل در عامل نمره کل متغیر ملاک (تفکر انتقادی) تفاوت معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر دانش آموزانی که با روش حل مساله به صورت کار گروهی آموزش دیده بودند، نسبت به گروه کنترل نمره بیشتری در مهارت های تفکر انتقادی دریافت کرده بودند. -1/1 بین دو گروه آزمایش و کنترل در عامل نمره مقایسه اختلاف معناداری وجود دارد. -1/2 بین دو گروه آزمایش و کنترل در عامل نمره تشخیص اختلاف معناداری وجود دارد. -1/3 بین دو گروه آزمایش و کنترل در عامل نمره کل پیشرفت تحصیلی در درس علوم تجربی تفاوت معنی داری وجود دارد. -3 بین سطوح مختلف تحصیلات پدر، تحصیلات مادر، و موقعیت اقتصادی خانواده، و تفکر انتقادی دانش آموزان در فرایند اجرای روش حل مساله رابطه معناداری مشاهده نشد.